‘Neem het leven zoals het komt. Geloof in jezelf, en je komt er.’
Bij haar geboorte in 1984 was er maar één naam die haar recht zou doen. Het moest Anika worden, naamgenoot van het beste vriendinnetje van Pippi Langkous, het vrolijke, opgeruimde en ondernemende meisje uit de jaren zeventig dat nergens voor terugdeinsde. “Pippi was immers niet handig. Zeker niet in Oostenrijk waar ik opgroeide. Daar heeft ‘Pipi’ namelijk ook een andere betekenis.”
Anika Jacobs’ levenslust maakte van haar de vrouw die zij nu is: ondernemend en inspirerend. “Neem het leven zoals het komt”, vindt ze. “Geloof in jezelf en dan kom je er. Daar geloof ik in.” Anika maakt haar woorden waar. Haar cv laat zich inmiddels lezen als een avontuur van Pippi.
Boutique hostels
Na Oostenrijk rondde Anika in Nederland, Finland en Spanje twee bacheloropleidingen en twee masteropleidingen af. Hierna kwam het internationale hotelwezen op haar pad. “Ik leidde hostels in Madrid en later in Praag. Na die tijd opende ik twee boutique hostels in Amsterdam en begon ik een koffiebar. ‘Boutique’ wil zeggen: met betere voorzieningen en met meer aandacht voor de gast dan ‘gewone’ hostels. Ik weet namelijk hoe belangrijk dat kan zijn als je lang op reis bent. Driemaal per dag in een vreemd restaurant eten vinden de meeste reizigers niet fijn. Af en toe aanspraak is dat wél.” Vlak voor corona besloot Anika om de hostels van de hand te doen. Dat bleek een gelukkige keuze. Hierna volgden nieuwe avonturen: in Eindhoven en nabij het Franse Valence. Anika is in het leven nu eenmaal graag onderweg.
Op zoek naar Anika
Wie Anika tegenwoordig wil vinden, begint het beste bij de franchise Vegan Junk Food Bar. Deze veganistische hotspot aan de Eindhovense Kerkstraat runt zij samen met haar jongere broer Koen. Maar heb je pech, dan tref je Anika hier niet aan. Dan moet je dóór, naar de Franse Ardèche. Op een fraaie locatie ‘ergens op een verlaten berg’, zoals ze zelf zegt, bouwen Anika en haar vriend verschillende accommodaties. Er komt een hotel voor reizigers, maar ook een artist in residency, een verblijfsplek voor artiesten die muziek willen schrijven en die willen oefenen.
Tip: bel vooraf even, want de kans bestaat dat ze ook hier niet te vinden is. Dan zit ze als personal assistant in Noorwegen, Zweden of in Amerika. Anika begeleidt namelijk ook bands en artiesten op tournee. Grote namen zoals Robyn, die ken je vast van Dancing On My Own, Susanne Sundfør, Faith No More en Deadmau5, wat je dan weer uitspreekt als ‘Deadmaus’; Anika kent ze tot de laatste noot en zorgt ervoor dat het hen op tournee ver van huis aan niets ontbreekt. Ooit toerde ze zelfs met Stevie Wonder, no introduction needed, en ‘deed’ alles rondom diens merchandise. “Na elk concert verkochten we voor 50.000 dollar. Echt ongelooflijk.”
Balans aanbrengen
De ondernemende Anika heeft het druk, zou je denken. Maar dat valt mee, bezweert ze. “Ik ben inderdaad leergierig en avontuurlijk. Maar ik loop mezelf niet voorbij. Ik heb genoeg te doen en heb een prima balans gevonden in mijn werk. Ik krijg ook genoeg hulp van anderen, hoef het allemaal niet alleen te doen. Bij Vegan Junk Food Bar krijg ik hulp van mijn broer Koen, en mijn partner en ik staan nu samen midden in ons Franse avontuur. Ook als personal assistant sta ik er niet alleen voor. Wat natuurlijk ook helpt is dat ik niet op social media zit. Ook dat geeft rust.”
Open én introvert
Voor anderen zorgdragen loopt als rode draad door Anika’s ondernemende bestaan. Ze ontmoet veel mensen die iets van haar willen. “Ik kom veel fijne mensen tegen. Maar vooral kinderen tot zeven jaar én mensen vanaf hun zeventigste vind ik erg mooi. Voor die brede tussengroep sta ik open, maar ik laat niet het achterste van mijn tong zien. In dat opzicht ben ik best introvert.” Aanspreekpunt zijn voor anderen én introvert zijn tegelijk: het gaat volgens Anika goed samen. “Veel mensen praten graag over zichzelf. Maar ik ben meer het type dat graag vragen stelt. Dat is een prima combinatie. Ik ben niet zo met mijn eigen branding bezig. Daar heb ik geen behoefte aan. Misschien heb ik een oude ziel, ik weet het niet.”
Southern hospitality
Sinds een jaar is Anika franchisenemer van restaurant Vegan Junk Food Bar. Het concept heeft een graffiti-achtige uitstraling. Je kiest uit een veganistische, op fastfood gebaseerde menukaart. Hier serveren ze junkfood met een knipoog, terwijl op de achtergrond een paarse neon graffiti style ‘Being a carnivore is just a phase’ schreeuwt. De stijl vertelt iets over de eters die ze er graag willen ontvangen: expats en studenten die eens iets anders willen, mensen met een voedingsintolerantie die tóch gezellig samen willen eten of mensen die gewoon lekker willen eten zónder vlees. Maar makkelijk is het niet: “Eindhoven is als stad een maatje kleiner dan de andere steden waar je Vegan Junk Food Bar vindt: Amsterdam, Rotterdam, Barcelona en Keulen. Wij kennen onze fameuze ‘southern hospitality’. Maar je merkt ook dat men hier wat afkerig is van het nieuwe. In grote steden ligt dat anders. Daar verschijnen om de haverklap bijzondere eetlocaties.”
Veganistisch als inspiratiebron
Anika vindt volop uitdaging in het exploiteren van de franchiseformule. “Het concept is fantastisch. De stijl, de menukaart, de inrichting, de muziek, de inspirerende keuze om eens voor veganistisch te gaan. Natuurlijk is een restaurant iets anders dan een hostel. Maar uiteindelijk wil je als uitbater het beste halen uit het contactmoment. In het hotelwezen heb je hiervoor meer tijd. Je kunt alles voorbereiden, en je hebt echt de tijd om het de gast naar de zin te maken. In het restaurant moet alles kloppen, een paar uur lang. Je hebt het verloop van het bezoek minder in de hand.”
'Gewoon ergens aan beginnen'
Op haar 38ste heeft Anika het prima voor elkaar. Voor nu zijn er het restaurant, de nieuwe accommodatie ‘op de berg’ in de Ardèche en het werk als personal assistant. Dan is er nog het onderhoud aan wat Amsterdams vastgoed dat ze in de loop der jaren bijeensprokkelde, en dat ze nu verhuurt. Ook dat kost tijd en aandacht. Ze kijkt uit naar de opening deze zomer van het hotel op de berg in de Ardèche. “Ik hoop dat ik daar gasten kan blijven inspireren. Wat ik ze wil meegeven? Maak het leven niet te moeilijk. Hou het eenvoudig en blijf bij jezelf. Ik zie kansen niet echt als een uitdaging, of als iets wat potentieel ‘moeilijk’ is. Ik begin er gewoon aan. Dat is mijn manier en dat was ook Pippi’s manier. ‘Ik heb het nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’, zou ze ooit gezegd hebben. Moeilijker hoeft het niet te zijn.”