Dokter zijn is haar lust en leven
„Dat ik dokter zou worden, stond op mijn vijfde al vast”, zegt dermatoloog Gertruud Krekels stellig. De 56-jarige mede-eigenaresse van MohsA Huidcentrum, met vestigingen in Eindhoven, Venray en Bladel, heeft nog evenveel plezier in haar vak als toen ze begon. Mensen beter maken is een belangrijke drijfveer, maar ze stopt ook veel energie in andere aspecten van de zorg.
Aan enthousiasme geen gebrek bij de Bladelse huidarts. Zonder dat er nog één vraag gesteld is, steekt ze van wal. Over de voldoening die ze haalt uit het ‘dokter zijn’ en hoe haar kinderen iedere ochtend roepen: ‘Veel plezier op je werk!’ Het klinkt wellicht cliché, maar voor Krekels gaat het echt op: arts zijn is een roeping.
Geboren arts
Waar die roeping precies vandaan komt, is een vraagteken. Haar ouders werkten niet in de zorg, maar hadden een eigen bedrijf. Toch wist de kleine Krekels al heel jong dat ze geneeskunde zou gaan studeren. „Tijdens die studie koos ik voor dermatologie. Dat leek me het leukst vanwege de veelzijdigheid. Als huidspecialist behandel je patiënten van allerlei leeftijden. Sommigen begeleid ik hun hele leven, een beetje zoals een huisarts. Soms ben ik ook een soort internist als ik uitzoek waar een eczeem vandaan komt. En er zit ook een psychologische kant aan het vak. Iedere patiënt gaat anders om met de gevolgen van een huidziekte. Bij de een heeft het meer impact op zijn of haar leven dan bij de ander.”
Ontdekken wat belangrijk is voor iemand, ofwel je inleven in de patiënt, is volgens de dermatoloog essentieel. Het staat voorop in de zorg die zij en haar team van 35 medewerkers bieden. Tevens is het een wezenlijk verschil met hoe het er in de meeste ziekenhuizen aan toe gaat. „We nemen de tijd voor elke cliënt en doen ons best het hele proces zo prettig mogelijk te maken, ondanks de pijn, angst en onzekerheid die met veel behandelingen gepaard gaat.”
De arts refereert vooral aan de gevallen met huidkanker. Tijdens haar promotieonderzoek in 1993 studeerde ze af op de ziekte en de preventie ervan. Nu is haar centrum gespecialiseerd in het behandelen van deze vorm van kanker. „Destijds was huidkanker nog helemaal niet zo bekend als nu. Dermatologen hielden zich vooral bezig met aandoeningen als psoriasis en eczeem. Ik voorzag toen al dat er een groot probleem aan zat te komen.”
Focus op preventie
Helaas kreeg ze gelijk. Huidkanker is de meest voorkomende kankersoort in Nederland. Jaarlijks komen er zo’n 77.000 mensen bij die de diagnose krijgen. Per patiënt kost het gemiddeld duizend euro per jaar om deze te behandelen. Mede hierom hamert ze op preventie. „Het klinkt misschien raar uit mijn mond, maar de ziekte is voor mij geen business.” (Krekels bestiert samen met Simone van der Geer drie huidklinieken.) „De gevolgen van huidkanker voor patiënten en de maatschappij zijn groot. Daarom moeten we proberen het te voorkomen, bijvoorbeeld door goede zonbescherming. Daarnaast zet ik mij in om de zorgkosten te verlagen.”
Het meest recente voorbeeld hiervan is het onderzoek dat de dermatoloog samen met de TU Eindhoven deed naar het automatiseren van weefselonderzoek bij kankercellen. „Als een stuk huid is weggehaald bij iemand wil je natuurlijk zeker weten dat je al het aangetaste weefsel hebt verwijderd. Hiervoor bekijken we de huidlagen onder een microscoop. Nu hebben we, met hulp van de universiteit, een algoritme ontwikkeld dat bepaalde kankercellen kan herkennen. Dat scheelt ons tijd, en dus kosten.”
”Als ik tijd over heb, lees ik geen roman, maar vakliteratuur”
Het is ‘des Krekels’ om zich te verdiepen in allerhande processen rondom de volksziekte, of het nu gaat om logistieke zaken, innovaties of financiën. Ze noemt het zelfs haar ‘hobby’. „Als ik tijd over heb, lees ik geen roman, maar vakliteratuur.” Die drang om alles over haar vakgebied te weten, zat er al vroeg in. Na haar twee medische studies haalde ze ook haar MBA-titel. „Ik merkte dat ik geen verstand had van de financiële kant van zorg verlenen. Destijds was ik maatschapsvoorzitter van de afdeling dermatologie van het Catharina Ziekenhuis Eindhoven. In die functie was het ook handig meer te leren over bijvoorbeeld zo efficiënt mogelijk werken en de wereld van zorgverzekeraars.”
Superspecialisatie
Inmiddels doceert de huidarts al geruime tijd zelf. In haar eigen MohsA Huidcentrum – de A staat voor ‘Academy’ – leidt ze dermatologen op in de Mohs-methode. Dit is een operatietechniek ontwikkeld in 1938 door de Amerikaan Frederic E. Mohs. Hij wordt toegepast om huidkankerlaesies, met name in het gezicht, zo nauwkeurig mogelijk te verwijderen. „Wij zijn super gespecialiseerd in die techniek. Dermatologen van academische ziekenhuizen uit heel Nederland komen hier naartoe om de methode aan te leren.”
Ook in het buitenland staat Krekels bekend als expert op dit gebied. Ze geeft les bij de European Society for Micrographic Surgery en de American Society for Dermatologic Surgery. Hiernaast is ze een veelgevraagd spreker op congressen. Toch vindt ze dat ze zelf nog niet is uitgeleerd. „Ik volg nog steeds cursussen in de Verenigde Staten. Mijn niveau kan altijd naar een nog hoger plan getild worden. Ook kijk ik regelmatig mee met collega’s. Wat doen zij anders? Zijn er voordelen voor de patiënt uit te halen?”
De behoefte haar uiterste best te doen op haar vakgebied, strekt zich ook uit naar haar privéleven. De Bladelse spant zich graag belangeloos in voor anderen. Voorheen zat ze bijvoorbeeld in de ouderraad (samen met haar man) van de basisschool van de kinderen. Nu is ze elke zondagochtend mantelzorger van een bedlegerig persoon, iemand uit haar kennissenkring. „Ja, ik heb een druk leven, maar als ik ergens kan helpen, doe ik het. Dat zit er al van jongs af aan in. Mijn ouders hebben mij geleerd een steentje bij te dragen aan de maatschappij. Ik vind dat vanzelfsprekend en dat probeer ik ook over te dragen op mijn kinderen.”
Multitasker
Die kinderen zijn inmiddels 21, 19, 16 en 11 jaar oud. Ze weten niet beter dan dat hun ouders veel weg zijn voor hun werk. (Krekels’ partner heeft ook een eigen bedrijf.) Toen ze jong waren, was er vaak een oppas in huis. „Het hebben van een groot gezin is nooit een probleem geweest in combinatie met ons werkende leven. Wij zijn heel praktisch ingesteld; wat we kúnnen uitbesteden, dat doen we, zoals de boodschappen en de huishouding. Daarnaast moeten onze tieners zelf ook mee aanpakken in huis. De handjes laten wapperen, zo ben ik ook opgevoed.”
Dat ze alle ballen in de lucht houdt, heeft naar eigen zeggen te maken met haar multitasking skills. Het verenigen van meerdere activiteiten doet ze bijvoorbeeld tijdens haar mantelzorgochtend. „Degene voor wie ik zorg, heeft weinig hulp nodig. Het gaat er meer om dat er iemand in huis is. Dus als ik daar naartoe ga, neem ik mijn laptop mee om mijn administratie bij te werken.” Een andere slimme samenvoeging past ze toe in haar buitenlandse trips. „Als ik in het buitenland gevraagd word om les te geven, probeer ik het zo te plannen dat de reis in de vakantie van de kinderen valt. Een tijd terug hebben we op deze manier Moskou bezocht. Overdag doceerde ik, ’s avonds genoten we samen van de stad.”
Waar veel werkenden reikhalzend uitkijken naar hun pensioengerechtigde leeftijd, heeft Krekels bijna het tegenovergestelde. „Ik hoef niet per se op mijn 67e te stoppen. Werken voelt voor mij niet als een verplichting, ik vind het gewoon leuk.” Een wensenlijst voor wat ze op haar oude dag wil gaan doen, heeft ze niet echt. „In de zorg heb ik geleerd dat je niet moet wachten tot later met leuke dingen doen, want sommigen halen ‘later’ niet. Het leven is nu. Zoek je plezier in kleine dingen.”
Een wereldreis is niet aan haar besteed. „Ik heb al veel van de wereld gezien tijdens mijn werk. Ik ben juist blij als ik weer thuis ben.” Als ze dan toch iets moet noemen, dan is het misschien kunstgeschiedenis studeren of Chinees. „In ieder geval ga ik véél boeken lezen als ik met pensioen ben, bijvoorbeeld biografieën van politici als Trump en Poetin.”
Na anderhalf uur geestdriftig praten over haar professie en leven, staat er nog een half kopje koffie op haar bureau. Och, dat kan wachten, net als die boekenstapel.