Wees nieuwsgierig! Uitroepteken
Hoe veelzijdig wil je het hebben? Humberto Tan is uiteraard bekend als gezicht van RTL Late Night en zijn huidige talkshow Humberto. Naast talkshowhost is hij ook presentator, sportjournalist, schrijver, fotograaf, podcaster, ondernemer en radio 1 deejay, met een grote liefde voor Braziliaanse muziek. Het is niet geheel toevallig dat we bij Crowe Foederer blij zijn met Humberto als inspirerende host van onze Crowe Talks. In alles wat Humberto doet, is nieuwsgierig zijn zijn drijfveer: ,,Mijn brede interesse, dat is mijn voordeel en daar mag ik dan wekelijks programma’s voor radio en tv mee maken. Dat is goud!”
Mensen-mens
Humberto’s moeder kwam eind jaren zestig met haar kinderen van Suriname naar Nederland. Na het vwo studeerde Humberto rechten. Zijn eerste optreden op televisie was meteen al bij ‘la grande dame’ van de tv Sonja Barend. Daarna volgde vanaf 1991 een hele trits aan programma’s. Hij presenteerde jarenlang Studio Sport, Eredivisie Live en zat zelfs ooit als typetje in de TV Kantine. Op de radio verving hij Edwin Evers regelmatig bij radio 538 en was jaren te horen op BNR Nieuwsradio. Hij was stemacteur voor films, won het Perfecte Plaatje en deed mee aan Dance Dance Dance. Daarnaast startte hij een eigen kledinglijn. En hij doet nog veel meer.
Wat motiveert hem naast nieuwsgierigheid nog meer in de keuzes die hij maakt? ,,Ik moet het gevoel hebben dat ik iets toe te voegen heb. Neem mijn samenwerking met Crowe Foederer. Ik ben geen accountant of consultant, maar ik heb wel ervaring in die wereld. Ook spreekt mij als zelfstandig ondernemer het ondernemerschap van de organisatie aan. Dat zijn aanknopingspunten. Bovendien ben ik nieuwsgierig naar mensen en Crowe Foederer is onmiskenbaar een mensenorganisatie.”
Een leven lang leren
Zijn nieuwsgierigheid maakt ook dat hij zich al jarenlang inzet voor goede doelen organisaties als het Wereld Natuur Fonds, Rode Kruis en de Postcodeloterij. Wat is de connectie? Humberto legt het uit: ,,Bekendheid is gebakken lucht, het betekent niks. Maar wél als ik die inzet voor een goed doel. Daarmee geef ik die organisatie steun én ik leer ervan. Dáár komt mijn nieuwsgierig zijn om de hoek kijken. Ik zie hoe mensen oplossingen hebben voor de meest uiteenlopende dingen die niet goed gaan. De Postcodeloterij geeft jaarlijks gemiddeld 360 miljoen aan een enorm breed scala aan goede doelen. Van vrouwenbesnijdenis tot aan speurhonden tot aan voedselbank. En bijvoorbeeld ook toegankelijkheid van natuurgebieden voor minder validen. Dat betreft tienduizenden mensen! Er is dus een organisatie die natuurtoiletten plaatst in natuurgebieden. Daar had ik nooit over nagedacht. Natuurlijk ook omdat ik daar zelf niet direct mee te maken heb. Dan vind ik het machtig mooi te ontdekken dat er mensen zijn die daarover nadenken en er ook iets aan willen doen.”
Kommetjes van gebruikt wc-papier
Humberto is vader van twee dochters en een zoon. Is hij nieuwsgierig naar hun toekomst? ,,Natuurlijk! Tegelijkertijd vraag ik me ook wel af hoe die eruitziet. Er zijn natuurlijk de universele thema’s die spelen, zoals klimaatverandering. Ik woon zelf aan het water, dus dan denk je daar wel over na. Je zorgen maken daarover is één ding, maar wat kun jij eraan doen? Het is gemakkelijk naar anderen te wijzen of te denken het is toch een druppel op een gloeiende plaat. Begin gewoon bij jezelf met bijvoorbeeld minder uitstoot. Ik was dit jaar bij de Dutch Design Week in Eindhoven en zag werk van kunstenares Nienke Hoogvliet. Zij maakt servies van gebruikt wc-papier. Hoe kom je erop? Schitterend!”
Talent groeit door persoonlijk leiderschap
Geïnteresseerd als hij is in andere mensen geeft Humberto altijd graag ruim baan aan talenten in onder meer muziek en sport. Het talentenfonds van Crowe Foederer spreekt hem dan ook aan: ,,Een van de moeilijkste dingen is het scouten van talent. Messi ontdekken we allemaal en zelfs die had nog mensen die twijfelden. Het mooiste is juist mensen met potentie te zien. Dus niet wat iemand nu kan, maar wat die zou kunnen op de lange termijn. Dat is moeilijk. Dan heb je bovendien een cultuur nodig, waarin je nieuwsgierig – daar is het woord weer – en open bent en bereid om mensen op te vangen en te leren. Dat is bij de sportwereld zo én bij Crowe Foederer.”
Doorpratend over talent komen we op de term ‘persoonlijk leiderschap’, het onderwerp van de laatste Crowe Talks. Humberto laat een filmpje zien met een quote van Michael Jordan: ‘I failed over and over again, and that is why I succeed. Learning en growth is impossible without failure’: ,,Talent hebben is één ding, de vraag is wat ben jij bereid ermee te doen. Hoe zet jij je in om je doelen te behalen? Persoonlijk leiderschap betekent voor mij dat je luistert naar wat jouw eigen drive je zegt te doen. Neem je eigen verantwoordelijkheid. Niet wachten tot iets moet, maar zelf bepalen wat, hoe en wanneer. En dan maakt het niet uit wát je doet, als het maar iets is waar jij ook plezier uithaalt. Dat kan met succes zijn, maar ook met deceptie. Dat maken we natuurlijk allemaal mee. Mensen kijken vaak naar succes en denken jij hebt mazzel of jij hebt talent. Wil jij daar echter ook twee jaar lang elke ochtend om vier uur ’s ochtends voor opstaan? En hard voor werken, zonder garantie op succes? Dat moet intrinsiek uit jezelf komen. In het bedrijfsleven is dat niet anders. Eén succesmoment kan benzine zijn ter inspiratie voor jaren. Of een reden om aan terug te denken en op terug te vallen als je het even moeilijk hebt.”
Nieuwsgierig is Humberto ook altijd geweest naar de verhalen van zijn gasten in zijn talkshow: ,,Als je bij mij aan de tafel komt, weet ik alles van je. Ik laat alle kennis echter ook weer meteen los. Daardoor is er ruimte aan tafel als er iets anders ontstaat. Dat vind ik mooi. Bij gasten als Barack Obama of Bruce Springsteen is dat lastiger, dan moet je vooraf alles opgeven. En toch is zelfs daar die ruimte. Maar dan moet je die wel nemen. Als de manager van Ed Sheeran zegt dat hij niet gaat spelen aan tafel bijvoorbeeld. Hoor ik Ed ineens zeggen: ‘Weet je dat alle liedjes vier akkoorden zijn?’ ‘Huh, wat bedoel je. Laat eens horen dan.’ Een kans pakken als het kan. Dat is focus. Je moet gevoel hebben voor die tafel, wat wel en niet gebeurt. Een onrustige beweging, een wenkbrauw die omhoog gaat of camerabeweging. Dat is geen ruis, maar voor mij onderdeel van het gesprek. Ik vraag reactie aan iemand, omdat ik daar iets zie of dat ik iets van hem of haar weet. Ik vraag zelden zomaar. En soms ook bewust niet.”
,,De jongens van Bataclan zeiden: ‘We hebben bij jou het gevoel dat je bereid was te luisteren.’ Als interviewer heb je vaak de neiging om in te vullen, per se de vraag erdoorheen te jassen of je strikt aan de tijd te houden. Veel mensen hebben echter gewoon een luisterend oor nodig en een liefdevolle duw in de richting. Voorbereiden, luisteren, durven niks zeggen of juist heel korte vragen stellen. Dan ontstaan soms mooie stiltes. Als je dat doet, die ruimte geeft en het gemeend is, dan komen mensen. Dat is een kwestie van vertrouwen en uiteraard oprechte nieuwsgierigheid, met een uitroepteken!”
,,Naar mijn idee is dit evengoed belangrijk voor je organisatie. Stimuleer dat je medewerkers op onderzoek uitgaan, zich ontwikkelen, dat ze andere ervaringen meenemen en mooie verhalen delen met elkaar, meer dan alleen vakmatig. Hoe leuk is dat? Op social media bijvoorbeeld zitten we allemaal in onze eigen bubbel, ons eigen algoritme. Daar kun je over klagen, maar je kunt ook jouw bubbel verbinden met die van een ander. Wees daar nieuwsgierig naar. Die verwondering, als je daar voor openstaat, dan zie je de mooiste dingen.”