Parallellen tussen Topsport en het Bedrijfsleven
Hoe zorgt u voor een veilige werkomgeving binnen de
organisatie? Wat kan een werknemer nog wél doen als het
normale werk niet meer lukt? Hoe voorkomt u een deel van
het verzuim? Nederlands tophockeyster Lidewij Welten
vertelt in haar blogs graag meer over de parallellen tussen
topsport en de werkvloer.
Zlatan Ibrahimovic is deze zomer officieel gestopt met voetballen. Hij is 41. Ronaldo is 37 en speelt tegenwoordig ‘in de zandbak’. Voor het geld, zeggen velen, niet voor de sportieve uitdaging. Toch scoorde hij laatst nog voor het Portugese nationale elftal. Ik ben 33. Daar vindt ook iedereen wat van. Nu vind ik zelf dat iedereen er wat minder van zou mogen vinden. Stop met ernaar vragen, want als ik stop, dan lees je het vanzelf wel. En als Ronaldo nog met plezier voetbalt, laat hem dan lekker. Zo’n ervaren speler die alles heeft meegemaakt kan veel toevoegen aan het team (oké, misschien is Ronaldo niet het allerbeste voorbeeld). Met een speler als Messi in de ploeg – ook niet de jongste – werd Argentinië mooi wereldkampioen. Wat mij betreft is er geen uiterste houdbaarheidsdatum voor sporters. Vind je het nog leuk? Doen je lichaam en hoofd het nog? Nou top, geniet ervan!
Terwijl het bij topsporters vaak gaat over wanneer ze willen, kunnen of moeten stoppen, gaat het in het bedrijfsleven juist over langer doorgaan. De huidige pensioenleeftijd is 68 jaar. Voor wie zwaar lichamelijk werk doet, zal dat pittig zijn. Maar in bepaalde vakgebieden waarbij kennis en ervaring van toegevoegde waarde zijn, zou je zelfs kunnen volhouden dat je rond die leeftijd nog niet eens op je Terwijl het bij topsporters vaak gaat over wanneer ze willen, kunnen of moeten stoppen, gaat het in het bedrijfsleven juist over langer doorgaan. De huidige pensioenleeftijd is 68 jaar. Voor wie zwaar lichamelijk werk doet, zal dat pittig zijn. Maar in bepaalde vakgebieden waarbij kennis en ervaring van toegevoegde waarde zijn, zou je zelfs kunnen volhouden dat je rond die leeftijd nog niet eens op je
Ballen in de lucht houden
Bij topsport hoort druk. Je eist het maximale van jezelf. Tijdens de grote wedstrijden staan er camera’s op je gericht. Buiten die wedstrijden om zijn er de sociale media waarmee je moet dealen. Ik klaag niet, want ik heb voor dit leven gekozen en ik geniet ervan. Maar om fysiek en mentaal sterk te zijn en te blijven, ook op de werkvloer, is een gezonde leefstijl een must. Dit wordt geen verhaal over marteldiëten (ik ben nooit op dieet) en yogamatten. Je hoort en leest vaak over wat we allemaal moeten. Over alle ballen die we, in mijn geval
soms letterlijk, in de lucht moeten houden. Bij een langdurige ongezonde fysieke belasting loop je vanzelf tegen een blessure aan. Je lijf zegt ho, je voelt een mes in je bovenbeen steken en je wereld staat stil. Zo voelden althans mijn hamstringblessures. Dit wil je dus voorkomen en daarop richt je je trainingen in. Overkomt het je toch, dan kun je ook nog met een mentale blessure te maken krijgen. Wanneer ik geblesseerd ben, word ik er stoïcijns van en ga ik doen wat ik moet doen. Zonder nadenken, zonder emoties. Dit werkt voor mij, voor even. Is het een duurzame oplossing? Natuurlijk niet.
Ik heb het idee dat een burn-out de laatste jaren vaker voorkomt, juist omdat we alsmaar meer willen en niet kunnen ‘uitchecken’. Terwijl dat loslaten nou juist zo belangrijk is. Niet iets wat ik per se goed kan, maar ik heb wel geleerd minder streng te zijn voor mezelf. En ik heb mijn ‘ritueeltjes’ die me rust geven, zoals eerst m’n linkerschoen aantrekken en daarna pas m’n rechter. Loslaten kun je in het dagelijkse bedrijfsleven ook. Als je op maandag tot laat doorwerkt, kun je op dinsdag een uurtje extra pakken voor jezelf. Niet om in bed te blijven liggen, maar om te gaan wandelen bijvoorbeeld. Zo loop je jezelf niet voorbij. Bepaalde telefoontjes kun je wandelend doen en een overleg met een klein gezelschap kun je ook een keer in een park organiseren. Waarom niet? Nu we toch gezond bezig zijn: er is tegenwoordig alcoholvrijbier met tien gram eiwit erin. Ik vind het een uitvinding. En wie had er in 2018 ooit van quinoa gehoord? Een gezonde leefstijl krijgt in 2023 volop support. De bal ligt bij jou.
Terug van weggeweest
Ken je dat gevoel dat je moet ‘opstarten’? Dat heb je bijvoorbeeld de eerste dagen na een lekkere vakantie. Sommigen komen na een weekendje al moeilijk op gang. Kun je nagaan hoe heftig het voelt als je na een slepende blessure of een burn-out weer op je oude vertrouwde niveau wilt presteren. Meteen van 0 naar 100? Beter van niet. Als je er een tijdje uit bent geweest, dan kan je natuurlijk niet meteen 100% aanhaken. Je bent gewoon niet wedstrijdfit, want je hebt minder trainingen gedraaid. Zelfs als je op topniveau sport, kan een week zonder trainingen al genoeg zijn om een terugval te ervaren. Zo werkt je lijf. Om dan meteen 60 minuten te gaan rennen, is vragen om problemen.
Misschien gaat het goed, maar dat is dan meer geluk dan wijsheid. Er is goede begeleiding nodig om een speler weer gecontroleerd terug te brengen op het passende niveau. Hetzelfde geldt voor het bedrijfsleven. Als een collega terugkeert na een lange ziekteperiode, dan kun je die persoon niet dezelfde workload geven als op het moment dat hij/zij uitstapte. Ja, je kunt jezelf er op karakter doorheen knokken. Maar de kans dat je tegen een muur aanloopt, schat ik hoog in. Al heb je dertig jaar ervaring, je zult weer moeten wennen aan je werk en stap voor stap moeten opbouwen naar volledig herstel. Was je gewend zes projecten tegelijk te draaien? Jammer dan. Begin eens met twee. Kijk hoe het gaat en deel je bevindingen met je collega’s. Ze zullen je met liefde en plezier willen steunen, maar dan moeten ze wel weten wat er aan de hand is.
Dat laatste kan lastig zijn, zeker als je van nature een flinke prestatiedrang hebt, zoals ik. Ik ben geen porseleinen popje en jullie hoeven niet zo voorzichtig te zijn met mij, dacht ik als ik net een blessure achter de rug had. Ik vind het wel lekker om in een duel neergehaald te worden en te merken dat mijn lijf de tik aankan. Dat alles er nog aanzit en je door kunt. Dat geeft vertrouwen. Het is een kwestie van samen aftasten. Al valt het niet mee om een teamgenoot – of collega – te vinden die zegt: “Ik schoffel je wel even neer!”.