Gedurfde carrièreswitch voor oud-medewerker
Van een zakelijke wereld vol fiscale en
pensioenontwikkelingen overstappen naar
een omgeving waar de ontwikkelingen van
kinderen voorop staan: Levin Flissinger
(47) koos ervoor. Hij was 23 jaar verbonden
aan Crowe Foederer toen hij een gedurfde
switch maakte in zijn carrière. Sinds eind
augustus staat hij namelijk voor de klas
als leraar van groep 7 bij basisschool De
Bogaard in Ravenstein. Een voor de hand
liggende keuze? Jazeker, want Levin volgde
simpelweg zijn hart.
Met zijn nieuwe functie gaat hij zowel letterlijk als figuurlijk terug naar de schoolbanken. Via een zogenoemd zij-instroomtraject volgt hij één dag per week de lerarenopleiding aan de HAN in Nijmegen en staat hij vier dagen per week voor de klas. Levin glundert als hij over zijn nieuwe functie vertelt. Waar veel mensen vaak blijven steken bij de gedachte over ander werk en hun droom uiteindelijk niet durven te volgen, heeft Levin die stap wél gezet. “Mensen zeggen tegen me: ‘Knap dat je je hart hebt durven volgen’ en ‘Het past bij je’. En inderdaad, zo voelt het ook.” In het begin van zijn loopbaan was de gedachte om leraar te worden er zeker niet. Na zijn heaostudie fiscale economie bij Fontys in Eindhoven volgde hij een versnelde opleiding fiscaal recht aan de Universiteit van Tilburg. Tijdens zijn stage kwam hij bij Crowe Foederer terecht, waarna hij in mei 2000 in dienst kwam bij de vestiging in Uden.
De eerste jaren was hij belastingadviseur, waarna hij in 2003 verhuisde naar het kantoor in Eindhoven waar hij zich ging specialiseren tot pensioenconsultant. Al die jaren is hij zijn eerste werkgever trouw gebleven, tot afgelopen juli. “Ik ben het bedrijf zeer dankbaar voor alle kansen en mogelijkheden die zij mij hebben geboden. Ik heb er met veel plezier gewerkt en dat komt mede door de fijne en leuke sfeer met mijn collega’s. Ik hecht daar veel waarde aan”, geeft Levin aan.
Pensioenexpert
In 2004 veranderde er veel in de wetgeving op pensioengebied. Dat vroeg om extra expertise. Levin volgde een speciale opleiding aan het Nederlands Pensioenbureau in Dordrecht, waar hij zijn pensioendiploma behaalde. Ook mocht hij nog vijf lesdagen volgen in Malaga. “Toen ik
terugkwam, had ik wat uit te leggen aan mijn collega’s”, vertelt hij met een lach. “Die zagen dat ik wat meer kleur had gekregen, aangezien de lessen buiten werden gegeven. Ze dachten aan een snoepreisje.”
Levin werd de alleswetende ‘pensioenexpert’ voor veel collega’s. “Ik zei altijd: Gooi het maar over de schutting, dan komt het helemaal goed!” Het pensioenvak is nu eenmaal complexe materie en Levin was jarenlang de enige contactpersoon als het om DGA-advisering ging. Iedereen kende Levin en andersom. Hij bouwde veel contacten op met collega’s van verschillende vestigingen en ook met zakelijke klanten, met wie hij ook een vertrouwensband opbouwde. Aan zowel zijn werk als de vele personeelsbijeenkomsten koestert hij warme herinneringen, zoals de uitstapjes naar diverse attractieparken en het drukbezochte jaarlijkse nieuwjaarsdiner. “Ik maakte altijd een rondje om met mijn collega’s van andere kantoren te kletsen. In zo’n grote ruimte was mijn vrouw me regelmatig kwijt en dan belde ze me en zei: ‘Kom je, anders wordt het eten koud!’”
Voetbal en oud-collega
Levin en Crowe Foederer leken de perfecte match. En toch kwam daar dit jaar die omslag. En dat heeft eigenlijk zowel met voetbal als één oud-collega te maken. Naast zijn gezin stopte Levin praktisch al zijn vrije avond- en weekenduren in voetbal bij zijn club UDI’19 in Uden, de laatste tien jaar onder meer als voetbaltrainer en hoofd jeugdopleiding.
“Daar ben ik onlangs mee gestopt. Ik wil even pas op de plaats maken, omdat ik niet weet wat dit nieuwe werk allemaal met zich meebrengt. Als ik ergens voor ga, dan wil ik er 100% voor gaan.” In die voetbalperiode kwam Levin erachter dat hij kinderen graag wat wilde leren. “Het gevoel om kinderen te helpen bij hun verdere ontwikkeling, waarbij ik wat kan toevoegen aan hun kennis waarvan ze de rest van hun leven profijt hebben, werd bij mij steeds sterker.”
Toen hij vorig jaar lunchte met oud-collega Niki vertelde zij dat ze lerares was geworden. Levin: “Ze gaf aan dat het lerarenvak ook iets voor mij zou zijn. En zo is het balletje verder gaan rollen. Het leek of de puzzelstukjes op hun plek begonnen te vallen. In eerste instantie zei ik gekscherend tegen mijn
vrouw dat me een baan als leraar ook wel erg leuk leek. Ze reageerde heel enthousiast en zei: ‘Ik denk al jaren dat dat iets voor jou is. Dan ga je dat
toch doen?’”
Toen duidelijk werd dat hij in elk geval betaald voor de klas zou komen staan, dankzij het door de overheid deels gesubsidieerde zij-instroomtraject, durfde Levin de stap te zetten en nam hij voor lief dat er onderaan de streep minder salaris zou overblijven
Hobbels
Er moest wel een aantal hobbels worden genomen. Zo had hij het nieuws van zijn baanverandering in eerste instantie aan niemand
verteld. Ook niet aan zijn vader en schoonouders. “Mijn 82-jarige vader bleek nogal sceptisch. Want hoe kon ik nou zo’n goedbetaalde baan laten schieten”, zegt Levin met een lach. “Gelukkig keerde het tij, mede doordat de vriendin van mijn vader ook een achtergrond als lerares had. En hij zag hoe gelukkig het me maakte als ik erover vertelde. Nu is hij hartstikke trots!”
De toelating tot het onderwijs bleek ook niet eenvoudig. “Ik moest daarvoor eerst zelf schoolbesturen benaderen en gaan solliciteren.
Bij mijn oude basisschool in Uden heb ik de directeur gevraagd of ik een dagje mee mocht lopen om zo kennis te vergaren en om te kijken of dit goed voelde. Dat bleek zo te zijn. Schoolbestuur Optimus gaf me daarna de kans om aan de slag te gaan als leraar bij basisschool De Bogaard in Ravenstein. Hier voelde ik me direct thuis tussen fijne en leuke collega’s.” Met het nijpende lerarentekort, dat landelijk speelt, waren ze maar wat blij dat Levin kon instromen. De lat lag echter hoog en Levin moest allereerst een portfolio aanleggen met pedagogische en vakdidactische ervaringen.
En of dat nog niet genoeg was, moest hij een pittige zogenoemde Wiscat toets maken, een rekentoets die een eerstejaars pabo-student ook moet maken. Daarnaast moest Levin zichzelf ook bewijzen door onder meer een assessment te doen. “Ik moest ineens voor een klas staan en lesgeven. In die 1,5 uur werd ik beoordeeld door twee pabo-docenten en werd op van alles en nog wat gelet, onder meer hoe ik reageerde op kinderen en hoe ik dingen aanpakte. Het was meteen van ‘nu of nooit’. Gelukkig heb ik die test gehaald.” Levin had het er allemaal voor over, want hij was er ondertussen van overtuigd dat dit zijn roeping is.
“Op mijn laatste werkdag vroegen collega’s of ze mij nog wel eens om advies mochten vragen, want 23 jaar specialistische kennis was in feite verdwenen.
Ik zei: ‘Natuurlijk mag je dat, want ik begrijp heel goed dat je eigenlijk niet zonder mij kunt’”, aldus Levin met een knipoog. “Maar zonder gekheid, ik ben nu wel een andere weg ingeslagen: van ‘meester in de rechten’ naar ‘meester op school’.”