Next level topsport
–
De weg naar de Olympische Spelen – en de gouden plak – in Tokio ging niet van een leien dakje. Tien weken ervoor scheurde een pees van mijn linker hamstring, tijdens de finale van de play-offs, drie minuten voor tijd. Tja, wat gaat er dan door je hoofd? ‘Balen’, natuurlijk. Al snel ging ik rekenen: ‘Ik heb tien weken. Knokken, hup.’ Ik moest en zou naar Tokio. Misschien wel mijn laatste Spelen, maar wie weet, over drie jaar, als ik net 34 ben, Parijs?
De Spelen
De Spelen halen leek fysiek bijna onmogelijk. Ik bracht meteen mijn geschut in stelling; mijn fysioteam van Veel Beter in Almere. Niet echt om de hoek maar zij zijn hier het beste in. Er werden MRI’s ingepland, filmpjes gemaakt van hoe ik liep en wat ik wel en niet kon. In het AMC mocht ik van orthopedisch chirurg professor Gino Kerkhoffs alles op alles zetten. Mijn ouders reden me overal naartoe met hun campertje waarin ik achterin kon liggen; zitten ging niet eens. Toen ik wel kon zitten en zelf rijden, bleef ik regelmatig in Almere slapen om meerdere sessies met de fysio’s te pakken.
Mentaal was dat ook zwaar – en voor de mensen om mij heen – maar dat stopte ik weg. Dat klinkt makkelijker dan het is. Als je iets in een hoekje stopt, dan lijkt het of het er minder is maar het komt er later wel uit. Ik focuste op waar ik was, op elke dag beter zijn, niet op ‘wat als…’ en alle emoties. Ik zat in mijn eigen tunnel, stopte alle energie in herstel. Dat ging vaak goed, soms even niet. Pas toen ik de lieve brief van mijn vriend opende in het vliegtuig naar Japan kwamen de tranen.
Ik liep continu te vissen of ik het zou halen. Al na een paar weken gooide ik mijn hengel uit. Pas een week voor vertrek dacht ik: ‘Nou… de kans zit erin’. En tóch haalde ik het. Ik was precies op tijd fit genoeg voor het toernooi. In topsport denk je altijd dat je beter had gekund, maar tien weken eerder kon ik niet eens zitten of lopen. Mijn gouden medaille heeft dus een extra gouden randje, na een paar maanden next level topsport.
Lidewij Welten won met haar Oranje hockeycollega’s tijdens de Olympische Spelen in Tokio haar derde gouden medaille. Ze werd bevorderd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.